Ιδρύματα με παγκόσμιο κύρος εδώ και καιρό διαδίδουν το αρχειακό τους υλικό στο διαδίκτυο ελεύθερα. Και όταν λέμε ελεύθερα, you know what it means: ελεύθερα για χρήση, όχι απλώς δωρεάν. Το Smithsonian, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, εθνικά μουσεία, ανεβάζουν φωτογραφίες που έχουν στην κατοχή τους, στο flickr, υπό άδειες creative commons ή χωρίς καθόλου πνευματικά δικαιώματα. Πρόσφατα το Bundesarchiv (Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο) σε συμφωνία με το Wikimedia Deutchland παραχώρησε 100.000 εικόνες από το αρχείο του υπό την άδεια Creative Commons Attribution ShareAlike 3.0 (δείγμα).Το εντυπωσιακό μάλιστα ότι στην πλειοψηφία του αυτό το υλικό ανεβαίνει μαζικά στο Flickr ή τo Wikimedia Commons, και η προσθήκη περιγραφής και μεταδεδομένων γίνεται από εθελοντές. Ο όγκος της ταξινόμησης και η ταχύτητα που γίνεται θα αντιστοιχούσε σε δεκάδες έμμισθους βιβλιοθηκονόμους και αρχειοθέτες.
Είναι τεράστια η σημασία αυτού του γεγονότος και της τάσης. Ιστορικά αρχεία, φωτογραφίες, έργα τέχνης, γίνονται προσιτά στο κοινό και σπόρος για νέες δημιουργίες αντί να είναι κλεισμένα σε κάποιες βιβλιοθήκες και κλειστούς servers. Τι ποιό ασφαλές για να διατηρηθεί η συλλογική μνήμη, από το να μοιραστεί σε όσο περισσότερα αντίγραφα είναι δυνατό; Ένα παράδειγμα του πόσο χρήσιμο είναι αυτό, το αρχείο του Bundesarchiv γίνεται άμεσα εκμεταλλεύσιμο στην Wikipedia (με την οποία είναι συνδεδεμένο το Wikimedia Commons).
Θα μπορέσουμε κάποτε να δούμε κάτι τέτοιο και από τα ελληνικά ιδρύματα και οργανισμούς; Θα έχουμε την δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε το αρχειακό υλικό των Γενικών Αρχείων του Κράτους, του Ε.Λ.Ι.Α, και άλλων κλειστών (ουσιαστικά και με τα σύγχρονα δεδομένα) αρχείων; Ως πότε ιδρύματα όπως το Ε.Λ.Ι.Α. θα δέχεται δωρεές, θα πέρνει κρατικές επιδοτήσεις, και παρόλα αυτά θα εκμεταλλεύεται καταχρηστικά το αρχειακό υλικό που του εμπιστεύτηκαν; Δεν είναι δικό του, δικό μας είναι. Χρειάζεται να τους πιέσουμε, χρειαζόμαστε οργάνωση.
