Ξεφύλλιζα σήμερα κάποια παλιά τεύχη της ‘Σοβιετολογίας‘, ενός αντικομμουνιστικού περιοδικού που εξέδιδε την δεκαετία του ’60 ο μετέπειτα χουντικός Γ. Γεωργαλάς. Κάτι που μου κίνησε το ενδιαφέρον βρισκόταν όχι το ουσιαστικό του περιεχόμενο, αλλά στο εσώφυλλο, εκεί που αναγράφονται τα στοιχεία έκδοσης. Αντί του γνωστού «Απαγορεύεται η αναδημοσίευσις….” κλπ, γράφει το παρακάτω:

Η αναδημοσίευσις των περιεχομένων του περιοδικού ως και η χρησιμοποίησης των στοιχείων του επιτρέπεται ελευθέρως υπό τον όρον ότι θα αναφέρεται η πηγή.

Ουάο! Copyleft άδεια χρήσης! Κάτι παραπλήσιο με Creative Commons Attribution License ή τις μη τυποποιημένες άδειες που χρησιμοποιούμε στην Βικιπαίδεια.

Κατά ένα βαθμό επιβεβαιώνει κάτι που είχα σημειώσει για μελλοντικό σχολιασμό, το ότι οι περισσότερο πρόθυμοι να δώσουν κάτι ελεύθερα και δωρεάν είναι αυτοί που έχουν να κερδίσουν κάτι από αυτό, στην προκείμενη περίπτωση η προώθηση της προπαγάνδας. Γι’αυτό άλλωστε και στην Βικιπαίδεια υπάρχει συνεχής ροή από διάφορους που προωθούν τις ιδέες τους, τα κόμματά τους, τις επιχειρήσεις τους κλπ. Το ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προώθηση και όχι η συμμετοχή στην σύνταξη μιας ελεύθερης εγκυκλοπαίδειας είναι εύκολα αποδείξιμο: Εξαφανίζονται αμέσως μόλις διαπιστώσουν ότι τελικά δεν μπορούν να προωθήσουν τα δικά τους. Τελικά αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να δώσουν ελεύθερο περιεχόμενο, είναι να διαδωθεί η προπαγάνδα τους, και μια ελεύθερη άδεια χρήσης το κάνει ευκολότερο.